IRUDIA
2014ko urriaren 7an esperientzia ahaztezin bat bizi nuen. Nire lehenengo entzierroa korrika egin nuen,13 urteekin.
Klaseko egun normal batean, klasea amaitu ondoren, lagun batek deitu zidan. Esan zidan ea nahi nuen joan Atarrabiara, bigantxak ikustera. Nik baietz esan nion eta autobusa hartu eta joan ginen.
Atarrabian, hesi batean jarri ginen bigantxak ikustera. Ikusten geunden bitartean, nire laguna galdetu zidan ea atera nahi banuen , entzierro finala korrikatzeko. Nik dudarik gabe , baietz esan nion eta errekorritura saltatu genuen. Errekorrituan, oso urduri geunden , ez genuelako ateratzeko adina eta pixka bat beldurtuta geundelako. Momentua ailegatu zen eta bigantxa guztiak atera zituzten, nire bihotza 100km/h-ra joaten zen eta atzera begiratu gabe zoro baten moduan korrika egin nuen.
Geroago nire lagunarekin hitz egin nuen, eta biok oso pozik geunden, oso esperientzia polita bizi genuelako.
Klaseko egun normal batean, klasea amaitu ondoren, lagun batek deitu zidan. Esan zidan ea nahi nuen joan Atarrabiara, bigantxak ikustera. Nik baietz esan nion eta autobusa hartu eta joan ginen.
Atarrabian, hesi batean jarri ginen bigantxak ikustera. Ikusten geunden bitartean, nire laguna galdetu zidan ea atera nahi banuen , entzierro finala korrikatzeko. Nik dudarik gabe , baietz esan nion eta errekorritura saltatu genuen. Errekorrituan, oso urduri geunden , ez genuelako ateratzeko adina eta pixka bat beldurtuta geundelako. Momentua ailegatu zen eta bigantxa guztiak atera zituzten, nire bihotza 100km/h-ra joaten zen eta atzera begiratu gabe zoro baten moduan korrika egin nuen.
Geroago nire lagunarekin hitz egin nuen, eta biok oso pozik geunden, oso esperientzia polita bizi genuelako.
Kamiseta txuria eta praka arrosekoa naiz.
Iruzkinak
Argitaratu iruzkina